Half 10. Een vroege vogel.

Licht dankzij donker. Vaart dankzij rust. Succes dankzij proberen. Muriel dankzij versieren.

Foto’s van iemand maken is altijd eerst: koffie met iemand drinken. Laura vond ik meteen betoverend. En toen ik later haar foto’s bewerkte zag ik waarom. We zijn in een film. Zo een waarin alles nog perfect is.

Het waarom der dingen. Niet alleen als we kind zijn. Waarom moet je verzendkosten betalen? Waarom laten ze een baby huilen als hij net geboren is? Waarom is de pink altijd te groot? En dan ga je denken. En omdat je geen kind meer bent, weet je het antwoord. Is het dan leuker?

De beesten in kleine hokken. Sommigen verzwolgen door kippenstofzuigers. Anderen met water opgeblazen tot onsjes supermarktham. De broden donkerbruin geverfd. De tomaten Tasty Tom genoemd. Zoals ik al eerder zei: ik ben klaar voor astronautenvoedsel.

Mensen zijn altijd zo vol van de mooie luchten. Ik heb er – tot mijn schaamte – nooit zoveel in gezien. Maar vanavond reden we de wijk in, en ik dacht: ‘De lucht is zwanger van roze’, zeggen ze dat zo? Ik snapte dat nu. Mijn camera kan alles, ook fotograferen als het al donker […]

Is het zand of sneeuw? Het maakt niet uit. Aan de oppervlakte schijnt perfectie.

Zo is er een tijdje geen beweging. En zo vervolg je je weg. Op onbekend terrein. De toekomst is begonnen.